Het bevatte een verstelbare papierlade, waardoor het op verschillende papierformaten kon afdrukken, waaronder A4, Letter-formaat en die van legal- en envelopvarianten.
Het leek erg op andere printers gebaseerd op de Canon SX-engine, zoals de Apple LaserWriter II-serie en HP LaserJet II/III, hoewel die andere printers alleen printten met 300x300 dpi.
Sommige onderdelen (zoals de tonercartridge en de invoerpapierlade) zijn uitwisselbaar met de LaserJet II/III.

De printer gebruikte een eigen snelle seriële interface en was in wezen een voorloper van de software-rendering-aanpak, aangezien hij de DisplayPostscript-renderer in NeXTStep gebruikte in plaats van een hardwarematige PostScript-renderer.
Ongeacht het gebrek aan speciale renderinghardware, behaalde het meestal bijna de nominale snelheid van 8 ppm, aangezien het NeXTStation een veel snellere CPU had (25 of 33 MHz 68040) en een grotere geheugencapaciteit (tot 128 MB in Turbo-modellen) dan de rendering-engines van hedendaagse printers.
Omdat NeXTStep op grote schaal DisplayPostscript gebruikte in zijn venstersysteem, werd het postscript-renderingpad geoptimaliseerd; [nodig citaat] dus afgedrukte documenten hadden een echte WYSIWYG-uitvoer die overeenkomt met het scherm.